Sinterklaas on the road!

Anekdotes heb je bij de vleet, anekdotes die je prompt weer doen lachen zijn iets zeldzamer.

Het was de winter van 1988 of '89. De sinterklaasperiode was ingezet, de tijd van de goed(g)(h)eilige man die van huis tot huis een borrel ging nemen, kindjes in pyama's die verlegen hadden postgevat voor de open haard, de haartjes nog nat in een zijlijn gekamd. De tijd van folklore op zijn best!

Ik was een piet, zo'n zwarte, weet je wel? We waren met een hele troep. We speelden shows in sporthallen en theaters. Het schepte een band, zo mannen onder elkaar. Toch, in het universum van Zwarte Pieten uiten zich ook verschillen. Niet elke piet is dezelfde goedlachse roettekop. In ons 'korps' had je bv. de 'elite' troepen, geëngageerd door de Sint zelve en voorzien met gouddraad versierde pakjes, alsook de 'outlaws'...

Je kent dat soort pieten wel, met echte zwepen en hondsriemen, luipaardvachtmantels ed. 'echte' mannen die zich de dagdagelijkse frustraties van thuis en op het werk op een therapeutisch verantwoorde wijze proberen te verhelpen.

Die avond gingen weer op huizenronde. Sinterklaas on the road, met twee pieten. Mits autorijden (of had u nu echt gedacht dat het paard van Sinterklaas steeds in galop door de straten loopt? Wel, die avond alvast niet!) met zo'n staf en mantel niet echt makkelijk is, werd ik benoemd als stuurman. De auto van de Sint was een 10-jarige japanner wiens laatste taak, voordat hij tussen de autopers werd gelegd, bestond uit een jaartje of twee nog wat lokaal rond te tuffen. Het had lekker gevroren, het wegdek kraakte zachtjes onder banden. Het beloofde een gezellige avond te worden.

Bij het inrijden van de wijk waar wij werden verwacht, begon de auto echter al snel zachtjes vooruit te schuiven op het ijs. Onbesuisd, maar ook oh zo onverstandig, deed mijn reflex me op de rem trappen. De oude japanner tolde met een rotvaart 360° graden over het wegdek. We kwamen met een klap tot stilstand tegen een hoge stoep. Ik moet nu nog steeds spontaan lachen, als ik mij in de plaats stel van kindjes die mogelijk gewekt werden door de klap en kijkend door het raam de Sint en zijn pieten de schade (een weggevlogen wieldeksel) zag opnemen alvorens weer verder te protten. Wat een jeugdherinnering hebben wij die kapoenen willens nillens bezorgd? De auto heeft zijn laatste taak trouwens niet tot een goed einde kunnen brengen. De achteras bleek krom te staan ...

:: m 5:17 PM [+] ::
...